Ο Παύλος Φύσσας έπεσε νεκρός από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη δολοφόνου Γιώργου Ρουπακιά τα ξημερώματα της 18ης Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι, όταν ο ίδιος και η παρέα του δέχτηκαν επίθεση από οργανωμένη ομάδα χρυσαυγιτών. Είναι η ίδια συμμορία που, εδώ και χρόνια, δρα μέσα στη νύχτα ξυλοκοπώντας μετανάστες, τραμπουκίζουν νεολαίους, επιτίθενται σε συνδικαλιστές και κοινωνικούς αγωνιστές, σε αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα. Γιατί οι φασίστες χτυπούν εκεί που τους υποδεικνύει η ίδια η κρατική πολιτική, τα συμφέροντα των αφεντικών και η καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ: ενάντια στο αγριότερα εκμεταλλευόμενο τμήμα της κοινωνίας και ενάντια στα κινήματα, που διακηρυγμένα βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής.
Η Χρυσή Αυγή, κρατικό ενεργούμενο και υποχείριο από τη στιγμή της ίδρυσης της και πολιτικό εγγόνι των χιτών και των ταγματασφαλιτών της κατοχής και του εμφυλίου και κληρονόμος της παρακρατικής δράσης των γκοτζαμάνηδων που δολοφόνησαν το Λαμπράκη, αλλά και των κένταυρων και των rangers της ΟΝΝΕΔ που δολοφόνησαν και τον αγωνιστή καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα, μπορεί σήμερα να παρουσιάζεται ως δήθεν αντισυστημική δύναμη, στην πραγματικότητα όμως υπάρχει για να αναπτύξει τα πιο συντηρητικά και αντιδραστικά κοινωνικά ένστικτα, διαλύοντας τους όποιους συλλογικούς, ταξικούς και κοινωνικούς δεσμούς συμβάλλοντας στον κοινωνικό εκφασισμό.
Η δίκη της Χ.Α. που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 3,5 χρόνια έχει ως βασικό πολιτικό στόχο την επιβολή της “δημοκρατικής ομαλότητας” και την εδραίωση της θεωρίας των δυο άκρων. Θέλοντας να καταπνίξουν την οργή για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα που δεν μπορούσε να συγκαλυφθεί και που έκανε ορατή τη συνενοχή τους, το κράτος και τα αφεντικά επιχειρούν να καθηλώσουν την κοινωνία στο ρόλο του θεατή μιας δήθεν θεσμικής αντιμετώπισης των ναζιστών και να ανακτήσουν κοινωνική νομιμοποίηση. Την ίδια ώρα που ο δολοφόνος Ρουπακιάς βρίσκεται στο σπίτι του, ταυτόχρονα, επιχειρείται η καταστολή του αντιφασιστικού αγώνα στους δρόμους μέσα από το χτύπημα κινητοποιήσεων και τις συνεχείς διώξεις σε βάρος αναρχικών και αντιφασιστών.
Παράλληλα, με αφορμή την ανακίνηση του λεγόμενου “μακεδονικού ζητήματος” και την εθνικιστική έξαρση που την ακολούθησε, επιχειρείται η επανεμφάνιση των παρακρατικών ταγμάτων εφόδου και των φασιστικών ομάδων κρούσης στους δρόμους, ενώ τα εθνικιστικά συλλαλητήρια της προηγούμενης περιόδου άφησαν πίσω τους έναν αναδυμένο -από τις πιο σκοτεινές πτυχές της σύγχρονης ιστορίας- εθνικιστικό εσμό, ο οποίος καλείται να αποτελέσει την εμπροσθοφυλακή των αφεντικών στις κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις που θα συντελεστούν το επόμενο διάστημα, εξαιτίας της συνέχισης της κρατικής-καπιταλιστικής επίθεσης στην κοινωνία.
Σήμερα, όπου η ακροδεξιά και φασιστική πτυχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, η πιο ακραία έκφανση του εκμεταλλευτικού συμπλέγματος κράτους και κεφαλαίου διευρύνεται στο πλαίσιο της «Ευρώπης-Φρούριο», η απομόνωση των φασιστών και η σύγκρουση μαζί τους σε κάθε σημείο του κοινωνικού πεδίου αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Από τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη μέχρι τα Βαλκάνια, η εμφάνιση των φασιστών στους δρόμους, η απροκάλυπτη συσχέτισή τους με το βαθύ κράτος και η χρησιμότητά τους στην επιβολή των καθεστωτικών επιλογών κάνουν ακόμα πιο ορατή και επιβεβλημένη την αναγκαιότητα εγρήγορσης απέναντι στις παρακρατικές φασιστικές ομάδες. Την αναγκαιότητα της οργάνωσης του αγώνα και της συγκρότησης πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών μετώπων πάλης σε μία αντιπαράθεση που η έκβασή της θα είναι καθοριστική για την εξέλιξη των αγώνων ενάντια στην επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Απέναντι στην κατασταλτική και παρακρατική τρομοκρατία, εργαλεία επιβολής του κόσμου του κράτους και των αφεντικών, μόνο ο κόσμος του αγώνα και η οργανωμένη παρουσία του κινήματος μπορούν να λειτουργήσουν ως βάση για την συγκρότηση της κοινωνικής και ταξικής αυτοάμυνας. Ως εφαλτήριο για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση που θα περάσει πάνω από τους παρακρατικούς νεοναζί και τους πάτρωνές τους, για να χτίσει την κοινωνία της Ισότητας, της Αλληλεγγύης και της Ελευθερίας, τον κόσμο της Αναρχίας και του Ελευθριακού Κομμουνισμού.
Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι.
Δεν ξεχνάμε τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Ούτε τις δεκάδες θρασύδειλες επιθέσεις σε καταλήψεις, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε αναρχικούς, αριστερούς και αντιφασίστες αγωνιστές. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην κατάληψη παλιού νεκροτομείου στην Αλεξ/πολη που πρόσφατα δέχτηκε εμπρηστική επίθεση από φασίστες.
Από τα διεθνιστικά και αντιφασιστικά οδοφράγματα της Καμάρας και των Προπυλαίων, από τη μεγαλειώδη διεθνιστική αντιφασιστική διαδήλωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia χιλιάδων αγωνιστών στις 10 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη μέχρι τις δεκάδες μικρές και μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, στα Βαλκάνια, τη δυτική Ευρώπη και την Αμερική…
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΛΑΤΥ, ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ.
__________________________________
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ:
Πάτρα, πλατεία Γεωργίου 6μμ
αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”, μέλος της ΑΠΟ και σύντροφοι -ισσες
Θεσσαλονίκη, Καμάρα 6μμ
συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό “Μαύρο και Κόκκινο”, μέλος της ΑΠΟ
συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό Libertatia
Αθήνα, Πάυλου Φύσσα 60 (πρώην Παναγή Τσαλδάρη) 5μμ
Τοπικός Συντονισμός Αθήνας της ΑΠΟ
– συμμετοχή στο μπλοκ της Συνέλευσης για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση