Για το κράτος η πλατεία Εξαρχείων είναι τρόπαιο που το διεκδικεί με κάθε τρόπο.
Ειδικότερα σήμερα στην πλατεία Εξαρχείων και στη γειτονιά γενικότερα, μια περιοχή που εδώ και τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες συνδέεται άμεσα και οργανικά με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, μια περιοχή συνώνυμο της ριζοσπαστικής κριτικής και της αντίστασης στις επιλογές της εξουσίας, η στόχευση του κράτους είναι ξεκάθαρη: στρατιωτικός αποκλεισμός από τις πάνοπλες ομάδες των ΜΑΤ, ασφαλιτών και ΟΠΚΕ και μεταφορά του ναρκεμπορίου στην εμβληματική για την περιοχή και τους ανθρώπους της πλατεία.
Μετά από σκληρούς αγώνες με τεράστιο κόστος και υπερβάσεις που πραγματοποιήθηκαν από αγωνιστές το κράτος οπισθοχώρησε και μπροστά στην δυναμική των αντιστάσεων που αναπτύχθηκαν στην γειτονιά απέσυρε τους διακινητές του από την πλατεία.
Παράλληλα επιχειρείται μια εκστρατεία συκοφάντησης της αναρχικής παρουσίας και δράσης και η ταύτισή της με άστοχες και κενού πολιτικού περιεχομένου και στρατηγικής ενέργειες.
Ο στόχος του κράτους δεν είναι άλλος από την επανακατάληψη της περιοχής.
Μια στρατηγική που στοχεύει στο κλείσιμο των καταλήψεων και των αυτοοργανομένων δομών αντίστασης, την μετατροπή της περιοχής σε ένα χαμηλής αισθητικής διασκεδαστήριο φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας. Ένα σχέδιο που αποσκοπεί στην εξουδετέρωση των δομών ταξικής και λαϊκής αυτοάμυνας που κατάφεραν να αντιπαρατεθούν νικηφόρα με το “οργανωμένο έγκλημα” εκτοπίζοντας τις δραστηριότητές του από την πλατεία Εξαρχείων και αμφισβητώντας έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας και επιβολής πάνω στο δημόσιο χώρο.
Παράλληλα επιχειρείται η καταστολή και η συκοφάντηση κάθε εξεγερσιακής πρακτικής που στρέφεται εναντίων των αστυνομικών δυνάμεων κατοχής. Επιθέσεις στο ΑΤ Εξαρχείων, σε διμοιρίες των ΜΑΤ, συγκρούσεις με την αστυνομία κατά την διάρκεια της 6η Δεκέμβρη που κρατάνε ζωντανή την μνήμη του Α.Γρηγορόπουλου και τη σπίθα της εξέγερσης.
Aγώνας για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης
Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων