Οκτώ χρόνια μετά την υπαγωγή του κράτους σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου, στο πλαίσιο επίτασης της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, οι συμφωνίες του ελληνικού κράτους με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, τα μνημόνια και το πλήθος των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων είναι πλέον νόμοι του κράτους. Είναι τα νέα εργαλεία εκμετάλλευσης, καταπίεσης και ελέγχου της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας από τα οικονομικά και τα πολιτικά αφεντικά. Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί τον καλύτερο εκπρόσωπο και εκφραστή τόσο αυτής της συνολικής επίθεσης όσο και της κυρίαρχης κρατικής αντίληψης για “ταξική συνεργασία”, “κοινωνική ειρήνευση” και “εθνική ανάπτυξη”. Μία αντίληψη που σήμερα η πολιτική διαχείριση, και εν όψει εκλογών, την εκφράζει και πάλι μέσα από το χυδαίο εμπόριο ελπίδας περί «ελάφρυνσης των βαρών», καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο επιβαλλόμενος κρατικός και καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ταυτόχρονα, η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας είναι αποκαλυπτική για τις στοχεύσεις των αφεντικών, καθώς οικονομική ανάπτυξη του κεφαλαίου σημαίνει για όλους τους από τα κάτω επίταση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση αγαθών και κοινωνικών αναγκών, φτηνή εργασία, συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, αναλώσιμοι εργάτες, καταστροφή και λεηλασία της φύσης.Ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού βρίσκεται σε σήψη, δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και δεν έχει να υποσχεθεί τίποτε άλλο παρά περισσότερη εξαθλίωση, φτώχεια, καταπίεση, κανιβαλισμό, πόλεμο και θάνατο. Απέναντι στην ανάθεση, τον φόβο και τη μοιρολατρία είναι απαραίτητο οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να αναλάβουμε την ευθύνη και να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή και τον αγώνα για έναν νέο κόσμο κοινωνικής και ταξικής ισότητας και δικαιοσύνης.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
Η προώθηση των διαδικασιών της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης εντείνει με γοργούς ρυθμούς τόσο τις συνθήκες υποταγής και το βάθεμα των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών (σε περίθαλψη, εκπαίδευση, μεταφορές, στέγαση, κλπ.) της πλειοψηφίας, όσο και την επίθεση στον κόσμο της εργασίας με την ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των συνθηκών εκμετάλλευσης.Η επίθεση αυτή συντελεί στην εγκαθίδρυση ενός μεσαίωνα στην εργασιακή πραγματικότητα. Η εργοδοτική αυθαιρεσία σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των απολύσεων επιτείνουν την επισφαλή και «μαύρη» εργασία, εντείνουν σε ακραίο βαθμό την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων και θέτουν στο προσκήνιο τον διαρκή εκβιασμό της ανεργίας, την ίδια στιγμή που τα εξαντλητικά ωράρια οδηγούν στην συνεπακόλουθη μείωση ως και εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου όσων εργάζονται. Οι δολοφονίες και το τσάκισμα εργατών/τριών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς συνεχώς αυξάνονται (μόνο το πρώτο επτάμηνο του 2017, 40 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ δηλώθηκαν συνολικά 4.016 εργατικά ατυχήματα) στο βωμό της καπιταλιστικής και κρατικής κερδοφορίας και ανάπτυξης, ενώ η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εργατικών κεκτημένων κατακερματίζει τις ταξικές αντιστάσεις και αποδυναμώνει τις συλλογικές διεκδικήσεις στους χώρους εκμετάλλευσης. Το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές σε εμπορικές ζώνες που χαρακτηρίζονται τουριστικές λειτουργεί ως προθάλαμος για την δημιουργία ενός μοντέλου ευέλικτης και πειθαρχημένης εργασίας. Παράλληλα, η καθιέρωση σε ευρεία κλίμακα του θεσμού της μαθητείας (για παράδειγμα αποφοίτων ΕΠΑΛ στα μέσα μαζικής μεταφοράς), της ενοικιαζόμενης και των υπόλοιπων μορφών ελαστικής-επισφαλούς εργασίας, δημιουργεί μια συνθήκη εργαζόμενων πολλών ταχυτήτων, με αποτέλεσμα την καλλιέργεια συνθηκών κανιβαλισμού στους χώρους δουλειάς και την υποχώρηση της ταξικής αλληλεγγύης.Απέναντι στην εξατομίκευση, τον κανιβαλισμό και τους πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους της τάξης μας, όλοι μαζί ντόπιοι, μετανάστες, νεολαίοι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να αγωνιστούμε συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα. Απέναντι στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού που οργανώνει από τα πάνω και ιεραρχικά την κοινωνική ζωή, τρέφεται από την αδικία, αναπαράγει τις ταξικές αντιθέσεις και τους αποκλεισμούς και νόμος του είναι το δίκαιο του ισχυρού, να οργανώσουμε τον αγώνα μας στη βάση με οριζόντιες διαδικασίες σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης, στις γειτονίες, στα σχολεία και τις σχολές. Να δημιουργήσουμε νέες αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες πολιτικού, ταξικού και κοινωνικού αγώνα και να δυναμώσουμε με τη συμμετοχή μας τα σωματεία βάσης, τις συνελεύσεις γειτονίας. Να αρνηθούμε να ζήσουμε σαν δούλοι, να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεσή μας απέναντι σε κράτος και αφεντικά, με βάση τις αξίες της ισότητας, της συμμετοχής, της αλληλοβοήθειας, της αλληλεγγύης, με βάση τις αξίες του νέου κόσμου που θέλουμε να ζήσουμε.
Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΕΣ
Βασική προϋπόθεση για το προχώρημα των πολιτικών αναδιάρθρωσης και την εφαρμογή τους είναι ο ίδιος ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης, η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν είτε να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση μέσω των πολιτικών ενσωμάτωσης και της ανάθεσης, είτε να καθυποτάξουν κάθε φωνή που αρθρώνεται ενάντια στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.Οι πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας αφενός προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής ειρήνευσης και ταξικής συνεργασίας και αφετέρου να διαμορφώσουν τους όρους της άγριας κρατικής κατασταλτικής επίθεσης απέναντι στα πληβειακά στρώματα και σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποταγή.Απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές, τα ΜΑΤ χτυπούν διαδηλωτές, απεργούς, συνδικαλιστές, στοχοποιούν και προσαγάγουν εργαζόμενους, εισβάλλουν σε εργοστάσια, χτυπούν μαζί με μπράβους της εργοδοσίας απολυμένους και τους συλλαμβάνουν, ενώ ταυτόχρονα ποινικοποιείται και επιχειρείται να εγκληματοποιηθεί η συνδικαλιστική οργάνωση και δράση (διώξεις περί «εκβιασμού» και «κινδύνου του πολιτεύματος» εναντίον μελών του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων). Στην ίδια κατεύθυνση αυτής της κατασταλτικής επίθεσης έρχεται από τη μια να προστεθεί η τροποποίηση διατάξεων σχετικών με την απεργία από την κυβέρνηση τον προηγούμενο Φλεβάρη, δυσχεραίνοντας τους όρους κήρυξής της από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τα σωματεία βάσης, και από την άλλη η κήρυξη απεργίας από τους εργατοπατέρες της συνδικαλιστικής ηγεσίας τον Μάη και σε συνεργασία με εργοδοτικούς φορείς. Μία κίνηση με στόχο όχι μόνο την απονοηματοδότηση της απεργίας -που αποτελεί όπλο στα χέρια του παγκόσμιου εργατικού και επαναστατικού κινήματος– που διαχρονικά η κρατική, κυβερνητική και φιλοεργοδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ προωθεί αλλά και τον ευτελισμό της, με μοναδικό αποτέλεσμα τον αυτοεξευτελισμό της ίδιας της ΓΣΕΕ.Απέναντι στην κρατική καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία, να προτάξουμε την ταξική αλληλεγγύη σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης. Συλλογικά, μαχητικά και από τη βάση να υπερασπιστούμε το δικαίωμα και την ευθύνη μας να αγωνιζόμαστε για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση και να περιφρουρήσουμε τα όπλα μας, όπως είναι η απεργία που έχει κατακτηθεί με το αίμα εκατομμυρίων πληβείων αυτού του κόσμου.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που διεκδίκησαν και πάλεψαν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση μας δείχνει πως οι προλετάριοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις εκλογές, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους διαμεσολαβητές της ταξικής πάλης. Ό,τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς, οι από τα κάτω του κόσμου, θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων μας. Μόνο η συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, η κοινωνική απαλλοτρίωση του πλούτου που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και απομυζά μία κάστα εξουσιαστών και η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση για έναν νέο κόσμο κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας μπορούν να δικαιώσουν τους πόθους και τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.Για όλους εμάς τους εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους, ντόπιους και μετανάστες είναι απαραίτητο το ξεπέρασμα κάθε απογοήτευσης και ηττοπάθειας, είναι απαραίτητη η συμμετοχή και η οργάνωσή μας σε κάθε κοινωνικό χώρο, σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης. Η μόνη πραγματική προοπτική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια ως ίσοι σε μία κοινωνία ίσων είναι να αγωνιστούμε με πίστη στο δίκαιο της ελευθερίας απέναντι στα δεσμά της οργανωμένης εξουσίας κράτους και καπιταλισμού, να οργανώσουμε τον αγώνα από τα κάτω για την ανατροπή τους με βάση τις αξίες του νέου κόσμου για τον οποίο αγωνιζόμαστε, έναν κόσμο της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αλληλεγγύης.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Τετάρτη 24/10 Μικροφωνική παρέμβαση στην πλατεία Μερκούρη (Πετράλωνα), 19.00
Παρασκευή 26/10 Μικροφωνική παρέμβαση στην πλατεία Εξαρχείων (κατά την διάρκεια του ανοίγματος του πολιτικού περιπτέρου), 18.00
Στηρίζουμε τη διακλαδική και από τα κάτω απεργία της 1ης Νοεμβρίου
Απεργιακή Συγκέντρωση και Πορεία 12μμ, Χαυτεία
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
