Eνάντια στην εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στην αεροπορική βάση του Αράξου | αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” – μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

“Η γενικευμένη κρίση του κόσμου του κράτους και των αφεντικών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα δρόμο, αν δεν συγκροτηθεί ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα κι αντιστάσεων. Στις εμπόλεμες κοινωνίες, στην γενίκευση και την όξυνση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και των πολεμικών επιχειρήσεων έως τα όρια ενός μεγάλου πολέμου και στην μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ως σιδερένιου πλέγματος ελέγχου και καταστολής κάθε πτυχής της κοινωνικής δραστηριότητας”.

 

“Πόλεμος και φασισμός, αυτή είναι η «απάντηση» του συστήματος στην συνολική και βαθιά του κρίση, στις ίδιες του τις αντιφάσεις, που τις προκαλεί η αθεράπευτη σύγκρουση που επιβάλλει η βασική του αρχή, η εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.’’

 

Η πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ επισφράγισε με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο την ανανεωμένη αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ που υπογράφηκε στις 29 Αυγούστου 2017. Εκτός της δέσμευσης της ελληνικής κυβέρνησης για την αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 αξίας 2 δις ευρώ, επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες σχετικά με την αναβάθμιση της ΝΑΤΟικής βάσης της Σούδας και του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή, όπως και η μεταφορά “ειδικών όπλων” (στην πολεμική ορολογία) -πυρηνικών όπλων επί της ουσίας- στη βάση του Αράξου. Ήδη, εδώ και μερικούς μήνες έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για την αναβάθμιση της συγκεκριμένης βάσης με την ενίσχυση της συρματόφραξης και με εργασίες στο εσωτερικό της. Πρόσφατα, μάλιστα, διέρρευσε απόρρητο έγγραφο-επιστολή από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες προς το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το οποίο καθορίζει τις λεπτομέρειες για προετοιμασία της βάσης του Αράξου ώστε να υποδεχθεί πυρηνικά όπλα, ενώ αεροφωτογραφίες από τη βάση που δημοσιεύθηκαν στα ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα, επιβεβαιώνουν τη σχετική προετοιμασία.

Η βάση του Αράξου έχει εδώ και 50 χρόνια αποτελέσει χώρο σποραδικής εναπόθεσης πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ, ενώ η ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας (αεροπορικές βάσεις Αράξου, Ανδραβίδας και Ακτίου, λιμάνια Πάτρας και Ηγουμενιτσας) έχουν χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων για τις πολεμικές επιχειρήσεις τους στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Τα πυρηνικά όπλα απομακρύνθηκαν τελικά το 2001, ύστερα από μακροχρόνιους αγώνες του αντιπολεμικού κινήματος, με μυστική επιχείρηση του ΝΑΤΟ, αρχικά προς την Ιταλία και στη συνέχεια προς άγνωστη κατεύθυνση. Σήμερα, συζητείται έντονα η επαναφορά των πυρηνικών βομβών Β61 στον Άραξο, οι οποίες βρίσκονται στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας. Άλλωστε, η βάση βρίσκεται, σύμφωνα με το ΝΑΤΟικό σχεδιασμό, πάντα σε ετοιμότητα για να υποδεχτεί αεροσκάφη που φορτώνουν τέτοιες βόμβες, ενώ κατά καιρούς πραγματοποιούνται ασκήσεις δοκιμαστικής λειτουργίας των υπόγειων πυρηνικών αποθηκών της.

Επιπλέον, στη συνάντηση Τσίπρα-Τράμπ συζητήθηκε η επέκταση της συμφωνίας για τη χρήση της βάσης της Σούδας, καθώς και η πιθανότητα δημιουργίας νέας βάσης στην νότια Κρήτη. Η επίσημη ατζέντα αυτής της συνάντησης (αντίστοιχη με αυτή της επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα ένα χρόνο πριν) προσδιορίζει τις πραγματικές προεκτάσεις της στο πεδίο της εξουσιαστικής διαχείρισης, επιβολής και ανταγωνισμού: γεωπολιτικοί συσχετισμοί, προσφυγικό, οικονομία, ενέργεια.

Οι κλυδωνισμοί στις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας ύστερα από την πρόσφατη στροφή της τουρκικής κυβέρνησης Ερντογάν προς τη Ρωσία και το Ιράν σε μια σειρά από τομείς, έχουν οδηγήσει στην αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό γίνεται φανερό από τη σχεδιαζόμενη μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού από τη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία προς τη βάση της Σούδας στην Κρήτη αλλά και μέσα από την ανάληψη ενεργούς πρωτοβουλίας της Ελλάδας στις περιφερειακές εξελίξεις και την αναβαθμισμένη συνεργασία που προωθεί με μια σειρά γειτονικών χωρών. Απόδειξη αυτού είναι και οι τριμερείς (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος) και τετραμερείς (Ελλάδα – Σερβία – Βουλγαρία – Ρουμανία) διασκέψεις και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως σε παγκόσμιο επίπεδο τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά επιχειρούν μία, άνευ όρων, ανηλεή επίθεση εναντίον των λαών και των περιοχών της καπιταλιστικής περιφέρειας που περιλαμβάνει πολεμικές επιχειρήσεις, επιβολή δικτατορικών-θεοκρατικών καθεστώτων και ανατροπή άλλων, υποκίνηση εμφύλιων συγκρούσεων, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, οικονομική αφαίμαξη ολόκληρων πληθυσμών, περιβαλλοντική καταστροφή ολόκληρων περιοχών και φυσικά τεράστιο αριθμό ανθρώπινων απωλειών. Μία συνθήκη που διαμορφώνει απέραντους «κρανίου τόπους» έτοιμους να λεηλατηθούν και να «ανασυγκροτηθούν» με γνώμονα τον έλεγχο πληθυσμών και περιοχών, την αύξηση των κερδών και τη διεύρυνση των οικονομικών δραστηριοτήτων των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ αλλά και την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στα πλαίσια των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων.

Η αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων (στην Ελλάδα και αλλού) καθώς και η αναβάθμιση του ρόλου της Frontex και του ΝΑΤΟ είναι μέρος της προετοιμασίας για τη γενίκευση του πολέμου που έχει κηρύξει η κυριαρχία, αρχικά στο πεδίο όπου εκφράζονται κυριότερα σήμερα οι ανταγωνισμοί των ισχυρότερων μπλοκ εξουσίας, δηλαδή στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, καθώς η ζοφερή προοπτική μίας παγκόσμιας σύρραξης επανέρχεται στο προσκήνιο και στους σχεδιασμούς των στρατιωτικο-πολιτικών επιτελείων.

Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος των Η.Π.Α. αποτελεί την ηγέτιδα δύναμη του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας έχοντας πρωτοστατήσει στην εκστρατεία εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού διεθνώς. Στην ίδια κατεύθυνση, το ισχυρό “αμυντικό” μπλοκ του οποίου ηγεμονεύουν οι ΗΠΑ, το NATO, – με ιδεολογικό όχημα τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»- επιχείρησε την εξάπλωση της δύναμης του και την επέκταση του ‘’ζωτικού του χώρου’’ βάζοντας διαρκώς «φωτιά σε πυριτιδαποθήκες» με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τους δύο πολέμους στο Ιράκ, τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν αλλά και τη δημιουργία του κράτους του σύγχρονου απαρτχάιντ στο Ισραήλ.

Οι πολεμικές επιχειρήσεις στην καπιταλιστική περιφέρεια, καθώς και η εμβάθυνση του ελέγχου και της καταστολής στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, η όξυνση της λεηλασίας της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και η καταστροφή του φυσικού κόσμου είναι αποτέλεσμα των διαχρονικών επιδιώξεων -και των ανεπίλυτων αντιφάσεων που συνεπάγονται- του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος.

Σε αυτή την επιχείρηση αποικιοποίησης κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής από την εξουσιαστική βαρβαρότητα, το αμερικανικό κράτος πρωτοστατεί εδώ και δεκαετίες έχοντας κεντρικό ρόλο στην ενδυνάμωση των παγκόσμιων διαδικασιών αναδιάρθρωσης του κρατικού-καπιταλιστικού κόσμου, μέσω της δημιουργίας και της αναβάθμισης υπερεθνικών εξουσιαστικών μηχανισμών, λειτουργώντας ως «πρότυπο» κατασταλτικό εργαστήριο. Οι «αντι»τρομοκρατικές σταυροφορίες που έχουν προκαλέσει χιλιάδες θανάτους και μαζικό ξεριζωμό μεγάλων πληθυσμών, οι αθρόες δολοφονίες μαύρων Αμερικανών, η θεσμική θωράκιση του καθεστώτος μέσω ειδικών νόμων, φυλακών και στρατιωτικοποιημένων σωμάτων καταστολής, είναι αρθρώσεις του γενικευμένου πολέμου που έχει κηρύξει το αμερικανικό κράτος τόσο εντός της επικράτειάς του όσο και διεθνώς ως πρωτοπόρο τμήμα της παγκόσμιας κυριαρχίας, η οποία απαντάει στην γενίκευση της κρίσης μέσω της επίθεσης της στους φτωχούς και τους απόκληρους.

Μια επίθεση που διεξάγεται με αυξανόμενη ένταση από την πλευρά των διεθνών πολιτικο-οικονομικών ελίτ, αναπόσπαστο μέρος των οποίων είναι και το ελληνικό κράτος. Κοινή βάση αυτής της ανισομερούς συμμαχίας είναι η διατήρηση της εξουσιαστικής οργάνωσης των κοινωνιών, η όξυνση των συνθηκών της σύγχρονης σκλαβιάς, η απονεύρωση και η καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, καθώς και η διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας και η ενίσχυση της δύναμής του στο πεδίο του διεθνούς γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Ο στρατιωτικός, πολιτικός, οικονομικός και πολιτισμικός επεκτατισμός του Δυτικού Εξουσιαστικού Μπλοκ επιχειρεί να αντλεί νομιμοποίηση και συναίνεση από την αθλιότητα που το ίδιο παράγει παγκόσμια: ο πόλεμος, ο ξεριζωμός, η φτώχεια, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, είναι ταυτόχρονα παράγωγα του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος και τα φόβητρα απέναντι στις εξαθλιωμένες μάζες. Η ιδεολογική πτυχή αυτού του επεκτατισμού εμπεριέχει την προβολή του κρατικού-καπιταλιστικού κόσμου ως αναπόδραστης πραγματικότητας εντός της οποίας μπορούν να υπάρξουν μόνο αστικοδημοκρατικά ψευτο-διλήμματα διαχείρισης της γενικευμένης εξουσιαστικής σήψης.

Το ελληνικό κράτος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ είναι σταθερά προσανατολισμένο στις επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικο-οικονομικής ελίτ της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα. Η σημερινή κυβέρνηση (όπως και όλες οι προηγούμενες) εκπλήρωσε και συνεχίζει να εκπληρώνει την αποστολή της στο ακέραιο, που δεν είναι άλλη από την διαρκή προσπάθεια, στο κομμάτι που της αναλογεί, για την ανεμπόδιστη επιβολή της σύγχρονης δικτατορίας του Κράτους και του Κεφαλαίου, του Σύγχρονου Ολοκληρωτισμού. Αυτή η κοινή επιδίωξη, που ενώνει ακατάλυτα το ελληνικό και το αμερικανικό κράτος, είναι η βάση κάθε εξουσιαστικής συμμαχίας.

Η πλήρης ταύτιση των κατευθύνσεων των διεθνών οικονομικών και πολιτικών ελίτ με τις ντόπιες σκιαγραφεί τη ζοφερή πραγματικότητα των καταπιεσμένων: φτώχεια και εξαθλίωση, διαρκής ευτελισμός της ανθρώπινης ζωής είτε εκφερόμενος ως βουβός αυτοκτονικός θάνατος στα διαμερίσματα της μητρόπολης, είτε ως κραυγαλέος πνιγμός στα ανοιχτά του Αιγαίου ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανεργία και άμισθη σκλαβιά για τους μεν, μισθωτή σκλαβιά με ωράρια γαλέρας προς πενταροδεκάρες για τους υπόλοιπους.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα έχουμε χρέος να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Να θέσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων που υπόσχονται μόνο θάνατο, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, μιζέρια και εξαθλίωση. Πιάνοντας το νήμα από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις παλαιότερων χρόνων και αντλώντας έμπνευση από αυτές, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα από τα κάτω ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στην κατεύθυνση της οικοδόμησης αυτού του κινήματος, η αντίσταση στην εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στη βάση του Αράξου, όπως και στην ευρύτερη απόπειρα αναβάθμισης του ρόλου του ελληνικού κράτους στο διεθνές πολεμικό σκηνικό θα είναι μια ακόμα σημαντική μάχη που πρέπει να δοθεί.

Αυτή είναι η εποχή που πρέπει να συνδεθούμε πολιτικά με τους συντρόφους και τους αγωνιζόμενους διεθνώς, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κοινή επίθεση την οποία δεχόμαστε. Από κοινού όλοι οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου να αντισταθούμε στους δολοφονικούς σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα και αντιστάσεων ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

Απέναντι στην επίθεση του παρηκμασμένου εξουσιαστικού κόσμου έχουμε να αντιπαραθέσουμε την αλληλεγγύη των κοινών μας αγώνων. Απέναντι στην δυστοπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου η μεγάλη πλειοψηφία εξαθλιώνεται και υποτάσσεται, αντιπαραθέτουμε την ελευθεριακή κοινωνία, που οργανώνεται μέσα από τα ομόσπονδα κοινωνικά συμβούλια “για την Ελευθερία του καθενός και την Ισότητα όλων”.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

 

Επικοινωνία: