Πολιτική Διακήρυξη του 2ου Συνεδρίου της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Το διήμερο 26 και 27 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα το 2ο συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης, το οποίο ξεκίνησε με τη διαδικασία του ανοιχτού πολιτικού απολογισμού την 1η ημέρα για την παρουσία και τη δράση της Α.Π.Ο. στο αναρχικό κίνημα, την εμπειρία της λειτουργίας της οργανωτικής δομής και συνέχισε με την επικαιροποίηση της στρατηγικής και των θέσεών της σε σχέση με την πολιτική συγκυρία καθώς και με τον απολογισμό των οργάνων και των πρωτοβουλιών της.
Τα συμπεράσματα και οι παρατηρήσεις των συλλογικοτήτων-μελών της έπειτα από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, προέκυπταν από την κοινή βάση της συγκρότησης μας. Την αντίληψη ότι η Α.Π.Ο. ως οργανικό κομμάτι του ευρύτερου κινήματος ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, αναφέρεται σε αυτό και επιχειρεί να αποτελέσει έδαφος για το ξεπέρασμα της μερικής και αντανακλαστικής διαμαρτυρίας, με σκοπό την δημιουργία μίας συνολικής αναρχικής επαναστατικής πρότασης, αντλώντας έμπνευση από τους αγώνες του σήμερα. Αγώνες, που μέσα στην συνολική ύφεση των κοινωνικών και ταξικών αντανακλαστικών, δημιουργούν αναχώματα στην επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού κρατώντας ανοιχτό το δρόμο για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.
Αυτό το δρόμο θέλει να κλείσει το χρεοκοπημένο πολιτικά, αξιακά και οικονομικά καθεστώς, για αυτό θωρακίζεται απέναντι στην προοπτική της δυναμικής έκφρασης της γενικευμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας, τόσο τοπικά όσο και διεθνώς. Η γενικευμένη κρίση του κόσμου του κράτους και των αφεντικών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα δρόμο, αν δεν συγκροτηθεί ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα κι αντιστάσεων. Στις εμπόλεμες κοινωνίες, στην γενίκευση και την όξυνση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και των πολεμικών επιχειρήσεων έως τα όρια ενός μεγάλου πολέμου και στην μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ως σιδερένιου πλέγματος ελέγχου και καταστολής κάθε πτυχής της κοινωνική δραστηριότητας.
Η κατάρρευση των αναπτυξιακών και καταναλωτικών “οραμάτων”, η επίταση της διεθνούς πολιτικής κρίσης που έρχεται ως αποτέλεσμα, το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην εξαθλιωμένη κοινωνική πλειοψηφία και τις υπερεθνικές πολιτικο-οικονομικές ελίτ, η όξυνση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και η αποσάθρωση των κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων δεκαετιών είναι μονόδρομος για την κρατική και καπιταλιστική δικτατορία. Που όσο κι αν προσπαθεί ακόμα να παραπλανά χρησιμοποιώντας τα κουρέλια των “αριστερο-δεξιών” ψευτο-διλημμάτων της, δεν πείθει ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.
Αυτή η αδυναμία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος να αντλήσει συναίνεση στους σχεδιασμούς και τις πολιτικές του, θα γίνει άμεσα ορατή και αξιοποιήσιμη για τους καταπιεσμένους στο βαθμό που θα μπορέσουν να οργανωθούν κοινωνικά και ταξικά σε συλλογικότητες και σωματεία για να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Θα γίνει σημείο εφόδου για το αναρχικό κίνημα στο βαθμό που θα μπορέσει να ξεπεράσει την αναπαραγωγή των περιορισμών που του επιβάλλουν οι οργανωτικές ελλείψεις και η στρέβλωση των πολιτικών αξιών και περιεχομένων του. Η οργανωμένη πολιτική παρουσία και δράση στα υπαρκτά μέτωπα αγώνα και η συγκρότηση νέων, θέλουμε να είναι η γέφυρα ανάμεσα στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και διαθέσεις και την αναρχική κοσμοθεωρία και πρακτική, ώστε οι αντιστάσεις να γίνουν εφαλτήρια της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.
Στην διαρκή διεθνή αποσταθεροποίηση και τους κλυδωνισμούς των συστημικών πολιτικών σταθερών, γεννιούνται οι μεγάλες δυνατότητες της επαναστατικής χειραφέτησης. Απέναντί τους συγκροτείται ήδη η αντεπαναστατική ακροδεξιά και φασιστική έκφανση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού για να μπει ως έσχατος φραγμός στην εξέλιξη της κοινωνική ιστορίας, που προχωρά μέσα από την αδιάκοπη πάλη για ελευθερία και ισότητα. Πόλεμος και φασισμός, αυτή είναι η «απάντηση» του συστήματος στην συνολική και βαθιά του κρίση, στις ίδιες του τις αντιφάσεις, που τις προκαλεί η αθεράπευτη σύγκρουση που επιβάλλει η βασική του αρχή, η εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι ιεραρχικά δομημένες σχέσεις που παράγει αυτή η βασική αρχή ανισότητας και ανελευθερίας διαχωρίζουν τις κοινωνίες με βάση την ταξική θέση, την εθνική καταγωγή, το χρώμα του δέρματος, το φύλο. Η πατριαρχία εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα θεμέλια του κόσμου της εξουσίας και βασικό στοιχείο κοινωνικής αναπαραγωγής του, με τη μορφή του κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι σύγχρονες εκφράσεις της – όπως η έξαρση της έμφυλης βίας, η όξυνση της εκμετάλλευσης των γυναικών στους χώρους δουλειάς, το δουλεμπόριο μεταναστριών (trafficking), οι ιδιαίτερες συνθήκες που υφίστανται οι γυναίκες πρόσφυγες στο ταξίδι του ξεριζωμού και με τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης– εντείνονται όσο εντείνεται η επίθεση των κυρίαρχων στο κοινωνικό σώμα, προωθώντας το βάθεμα των ανισοτήτων. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της πατριαρχίας είναι περισσότερο από ποτέ αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα στην κατεύθυνση της συνολικής κατάργησης της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής, στο δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.
Στην εποχή της απογείωσης της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών, οι βασικοί πυλώνες συγκρότησης του κόσμου της εξουσίας επιχειρούν να μεταφέρουν τη σήψη του κρατικού, καπιταλιστικού και πατριαρχικού τρόπου οργάνωσης στην κοινωνία. Η διάχυση του ρατσισμού και η προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού έρχεται ως συνέχεια της θεσμικής κατοχύρωσης της κατάστασης εξαίρεσης για τους κατατρεγμένους και τους απόκληρους, του χαρακτηρισμού τους ως «περιττούς πληθυσμούς», τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη δημιουργία τειχών στην Ευρώπη-Φρούριο.
Στον ελλαδικό χώρο τους τελευταίους μήνες η επιχείρηση απομόνωσης και γκετοποίησης δεκάδων χιλιάδων προσφύγων που χτίστηκε αρχικά επάνω σε δήθεν “ανθρωπιστικά” άλλοθι, για να δικαιολογηθεί η επιχείρηση κοινωνικής και πολιτικής απομόνωσης των προσφύγων και μεταναστών, παίρνει σήμερα τη μορφή της απροκάλυπτης επίθεσης από τις κρατικές και παρακρατικές δυνάμεις. Η κατασταλτική επιχείρηση ενάντια στις καταλήψεις φιλοξενίας προσφύγων αποτέλεσε ένα σημαντικό σημείο όπου η “πολιτική διαχείριση” των καταστρεπτικών αποτελεσμάτων των πολεμικών επιχειρήσεων και της λεηλασίας της καπιταλιστικής περιφέρειας, αποκάλυψε το πραγματικό της πρόσωπο θέτοντας σε εφαρμογή την διαδικασία της άγριας καθυπόταξης των προσφύγων και των μεταναστών, οι οποίοι διαβιούν σε άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Δημοκρατίας. Η ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση απέναντι στην αδιαμεσολάβητη αλληλεγγύη, στρώνει το έδαφος για την εκδήλωση του κοινωνικού εκφασισμού. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις και τα μηντιακά ρατσιστικά παραληρήματα συνοδεύτηκαν από την έξαρση των φασιστικών επιθέσεων τόσο ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες όσο και ενάντια σε χώρους αγώνα.
Πρόκειται για μία συντονισμένη επίθεση από την πλευρά των καθεστωτικών δυνάμεων με σκοπό να επικρατήσει στο κοινωνικό πεδίο ο ρατσιστικός κανιβαλισμός και να χτυπηθούν οι ζωντανές εστίες της αντίστασης. Και σε αυτή την επίθεση, όπως και στη συνολική όξυνση των όρων εκμετάλλευσης, η παρούσα πολιτική διαχείριση έχει λειτουργήσει καταλυτικά έχοντας το κύριο μερίδιο ευθύνης για την διασπορά της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης και την αποδυνάμωση των αντιστάσεων. Αυτή η επίθεση είναι έκφραση της πάγιας επιδίωξης του κρατικού και παρακρατικού συρφετού που επιδιώκει να σκύψουν το κεφάλι όσοι αρνούνται να αποδεχτούν τη διάλυση της ζωής τους μέσα από την ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, τον φόβο της ανεργίας, την εξατομικευμένη εξαθλίωση.
Σκοπός τους είναι να γίνει αποδεκτή ως αναπόδραστη μία πραγματικότητα όπου η μεγάλη πλειοψηφία θα στερείται αυτονόητα κοινωνικά δικαιώματα όπως η στέγη, η ιατρική περίθαλψη, η θέρμανση, ενώ στους δρόμους θα παρελαύνουν τα στρατιωτικοποιημένα σώματα καταστολής. Για να θεωρείται αυτονόητος ο παραλογισμός της εξάντλησης και της καταστροφής του φυσικού κόσμου. Για να χτυπηθούν τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα και ιδιαίτερα το αναρχικό-
αντιεξουσιαστικό, απέναντι στο οποίο προετοιμάζεται μία κατασταλτική εκστρατεία που θα επιδιώκει όχι μόνο να το περιορίσει και να το ανακόψει, αλλά και να του επιφέρει συντριπτικά πλήγματα καθώς αναγνωρίζει σε αυτό έναν πραγματικό κίνδυνο για την απρόσκοπτη επιβολή των σχεδίων των πολιτικο-οικονομικών ελίτ που θέλουν να επιβάλλουν κοινωνικά συνθήκες στρατοπέδων εργασίας.
Η ζοφερή προοπτική της εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού κινδυνεύει μόνο από τις φλόγες των αγώνων, που θέλουμε να δυναμώσουν και να συνολικοποιηθούν. Από αυτούς τους αγώνες της εποχής μας, από την δυναμική της αντίστασης αντλούμε έμπνευση για να συνεχίζουμε.
- Από τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες πανελλαδικά ενάντια στα σύνορα και τον πόλεμο.
- Τις αντιφασιστικές δράσεις από το Ωραιόκαστρο και την Ανατολική Μακεδονία και τα νησιά του Αιγαίου, και τις “εδαφικές μάχες” στις γειτονιές των πόλεων απέναντι στα παρακρατικά τάγματα εφόδου.
- Από τους αγώνες για την προάσπιση του φυσικού κόσμου και επιβίωσης των τοπικών κοινωνιών στις Σκουριές και τον Αχελώο, που δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τους διαμεσολαβητές και τις κούφιες και παραπλανητικές υποσχέσεις τους και που μπορούν να αναπτυχθούν στη βάση της αυτό-οργανωμένης αλληλεγγύης.
- Από τις μαχητικές κινητοποιήσεις της Συνέλευσης για την Επαναοικειοποίηση των Εξαρχείων ενάντια στις ναρκω-μαφίες, το κράτος και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, που αναζωογονούν την αντίσταση και την κινηματική κουλτούρα σε ένα πεδίο ιστορικής συμβολικής σημασίας για τον αγώνα.
- Από τις κινήσεις παρεμπόδισης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, που είναι ένα πεδίο κοινωνικής και ταξικής αυτοάμυνας με το δικό τους αντιπαραθετικό περιεχόμενο ως προς αυτούς που θέλουν να βρουν εκεί χώρο άντλησης ψήφων.
- Από τις απεργίες και τους αποκλεισμούς για την υπεράσπιση των ταξικών κατακτήσεων όπως αυτή της «Κυριακάτικης Αργίας», μέσα σε συνθήκες γενικευμένης εργοδοτικής τρομοκρατίας και για το χτίσιμο του αυτό-οργανωμένου συνδικαλισμού της βάσης.
- Από τις διαδηλώσεις ενάντια στους ντόπιους και τους διεθνείς κυρίαρχους και στις κινητοποιήσεις για την Πρωτομαγιά, την εξέγερση του Δεκέμβρη και του Πολυτεχνείου. Από την διεθνιστική αλληλεγγύη και όλους όσοι αντιστέκονται στο Μεξικό, στη Γαλλία, στις Η.Π.Α., στην Τουρκία.
Οι αγώνες σε κάθε γωνιά της γης μας υποδεικνύουν ότι απέναντι στη διεθνή επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου είναι ζητούμενη η Διεθνής των από τα κάτω, η Διεθνής των αγώνων και της Αναρχίας.
Απέναντι στην επίθεση του παρηκμασμένου εξουσιαστικού κόσμου έχουμε να αντιπαραθέσουμε την αλληλεγγύη των κοινών μας αγώνων. Απέναντι στην δυστοπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου η μεγάλη πλειοψηφία εξαθλιώνεται και υποτάσσεται, αντιπαραθέτουμε την ελευθεριακή κοινωνία, που οργανώνεται μέσα απο τα ομόσπονδα κοινωνικά συμβούλια “για την Ελευθερία του καθενός και την Ισότητα όλων”.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ,
ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ
Δεκέμβρης 2016