Ενάντια στις αυταπάτες που καλλιεργούν οι νέοι πολιτικοί διαχειριστές

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ, ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ

Μέσω των εκλογών του 2015 επιδιώχθηκε, και για την ώρα φαίνεται να έχει επιτευχθεί, η επανανομιμοποίηση της αστικής δημοκρατίας. Η πολιτική διαχείριση μπορεί να άλλαξε, όμως ο στόχος παραμένει ο ίδιος, η καθυποτάξη των από κάτω. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να επικρατήσει στις εκλογές πείθοντας πως είναι η ενδεδειγμένη λύση για την απαιτούμενη κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ αποτελεί ένα κράμα παραδοσιακής γραφικής εθνικοφροσύνης και αριστερού «προοδευτικού» προφίλ. Ευαγγελίζεται θεσμικές «λύσεις» επιχειρώντας να αφομοιώσει και να ενσωματώσει τους αγώνες αφαιρώντας τους την επαναστατική προοπτική. Ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί μια διαταξική ρητορική επιχειρώντας την ανανέωση της κοινωνικής συναίνεσης, επενδύοντας στην εθνική ενότητα και την ταξική συνεργασία. Η εισαγωγή της έννοιας της «ανθρωπιστικής κρίσης» αντικαθιστά την έννοια της «οικονομικής κρίσης» που χρησιμοποιούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά έχει τον ίδιο στόχο. Να αποκρύψει τον ταξικό χαρακτήρα της κρίσης.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ

Όπως κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν την πραγματικότητα, η αλήθεια είναι πως το καθεστώς «έκτακτης» ανάγκης συνεχίζει να αποτελεί μία μόνιμη συνθήκη, με το ΣΥΡΙΖΑ να εντείνει τόσο την ιδεολογική επίθεση, συκοφαντώντας τους αγώνες, επιχειρώντας την απονοηματοδότησή τους και την απομόνωση όσων συνεχίζουν να αγωνίζονται, όσο και την κατασταλτική, με πιό πρόσφατο παράδειγμα την σύλληψη δεκάδων συντρόφων/ισσών έξω και μέσα από την κατειλημμένη Πρυτανεία και την εκκένωσή της που σηματοδότησε και την καταπάτηση του κοινωνικού ασύλου των πανεπιστημίων. Ο έλεγχος, ο εγκλεισμός, η επένδυση στην καταστολή, η υποτίμηση της εργασιακής δύναμης, η όξυνση της φτώχειας και της εξαθλίωσης παραμένουν βασικά στοιχεία της κίνησης κράτους και κεφαλαίου προς την εμπέδωση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Για να μπορέσουν να προχωρήσουν στην απαιτούμενη αναδιάρθρωση των σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για να συνεχίσει ο καπιταλισμός να λεηλατεί τη ζωή μας.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

Ως αναρχικοί προτάσσουμε την επίταση και την όξυνση του κοινωνικού–ταξικού πολέμου που διεξάγεται σε κάθε πεδίο της ζωής μας. Οποιαδήποτε ανακωχή ή αναμονή από την πλευρά μας, ενισχύει τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και δημιουργεί ανάχωμα στην επαναστατική προοπτική.

Ενάντια στην ενσωμάτωση, την αφομοίωση, τη χειραγώγηση και την καπήλευση των αγώνων μας προτάσσουμε την οργάνωση των από κάτω αδιαμεσόλαβητα και αντιιεραρχικά, σε κάθε κοινωνικό χώρο. Την ενίσχυση των αγώνων, τη συνολικοποίηση των αιτημάτων τους, τη ριζοσπαστικοποίησή τους, τη σύνδεσή τους με τη συνολική ανατροπή.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Αναρχική συλλογικότητα “Ό(μικρον).72”

Αφήστε μια απάντηση